Getuigen zijn van de ‘Urbi et Orbi’: met Pasen naar Rome!

Alweer 2 jaar geleden maakte ik gedurende de paasdagen een toffe stedentrip naar Rome. Mijn eerste kennismaking met deze geweldige stad en het bijwonen van het zogenoemde  ‘Urbi et Orbi’ van de Paus, twee vliegen in een klap!

De zon scheen ons eerste paasdag al tegemoet toen de pendelbus van onze accommodatie ons vlak bij het Vaticaan afzette. We liepen een stuk parallel aan de grote muur  en besloten daarna de mensenmassa te volgen. Het kon bijna niet anders dan dat deze mensen net als wij ook op weg waren naar het Sint-Pietersplein, waar straks de Paus zou gaan spreken. Vanuit de verte hoorden we een luid gezang  snel dichterbij komen en niet veel later passeerden ons tientallen keurig in tenue geklede scholieren. Allen lachend en vrolijk zingend.

Enige minuten later betreden we het Sint-Pietersplein dat op dat moment van alle kanten snel vol stroomt en proberen we ons een weg te banen door de mensenmenigte.. Net als we denken een geschikt plekje te hebben gevonden, redelijk dicht bij het balkon waar niet veel later de Paus in zijn witte gewaad zijn toespraak zal gaan houden, gaan de luidsprekers aan en zien we een wit stipje op het balkon verschijnen. Gretig probeer ik met mijn fototoestel het beeld dichter bij te halen, maar het mag niet baten. Muurvast in de menigte is het kijken naar de Paus  ver zoek en moeten we het doen met de toespraak die over het hele plein goed te  horen is.

Iedereen is muisstil en bij het in mij opnemen van de mensenmenigte, realiseer ik mij pas hoe groot het Sint-Pietersplein eigenlijk is en over hoeveel hoofden ik zowel van voren als van achteren kan heen kijken.. Wat een opkomst, wat een bijzonder geheel en wat ben ik blij dat ik dit bijzondere moment kan bijwonen. Weliswaar ingeklemd in de mensenmenigte, alleen luisterend en zonder een mooie foto van de Paus op zijn sierlijke balkon  (die zoomlens is niet veel later gekomen 🙂 ), maar goed dat maakt niet uit de sfeer is vredig en wij zijn er bij!

Na de toespraak wordt er door politie en beveiliging een pad gevormd door de mensenmassa en laat ik nou net aan de rand van dat pad staan.!  Alert kijk ik om mij heen, zou hier dan zo toch de Paus nog langs komen zwaaiend door het raampje van zijn wagen?  Dat idee was helaas net iets te mooi om waar te zijn. Niet veel later passeren er als een ware parade militairen in nette identieke pakjes en schiet ik nog een paar mooie plaatjes om later deze bijzondere ochtend toch vast te kunnen leggen in mijn fotoboek. Na het afsluiten van deze lange optocht, gaat iedereen weer zijn eigen weg en stroomt het Sint-Pietersplein langzaam leeg.

Tweede paasdag besluiten we terug te gaan naar Vaticaanstad om de Sint-Pietersbasiliek van binnen te bekijken en natuurlijk ‘de bekende’  foto van het Sint-Pietersplein te schieten. Wat een bijzonder stukje Rome staat er op mijn netvlies gebrand en wat een bijzondere Paasdagen…

Zijn jullie wel eens met Pasen in Rome geweest?

Geen post missen? Volg mij dan via  Bloglovin,  Instagram  en Google+.